Verhalen

In maas en Waal waren een 10-tal van deze buitenpolders aanwezig en allen voorzien van een  bemaling om overtollige water over de kade te pompen. Deze zg buitenpolders warengebouwd en voorzien van een kade van een vastgestelde hoogte om inde zomerperiode bij bepaalde rivierstanden het landbouwkundig gebruik in tact te laten. Als de rivier een te hoog peil had dan inundeerde ook deze buitenpolder, de berging van rivierwater had dan prioriteit boven de landbouwfunctie. Tussen 1925 en 1940 zijn vele kleinere electrische gemalen gebouwd om de rivierpolder droog te houden tengevolge van kwel en neerslagoverschot.

Het kerkgebouw en de klokkentoren van de parochiekerk van Puiflijk werden in 1868 gebouwd. Het was een forse toren voor de relatief kleine dorpskerk. Architect C.Weber van deze kerk bouwde een toren op de vierkante grondslag. De bovenbouw wordt gevormd door een octogonale klokkenverdieping, een 8-hoekige lantaarn bekroond met een hoge spits. Boven de ingang zijn fraaie afbeeldingen van de 4 evangelisten aangebracht (gerestaureerd in 2008). Eigenlijk uniek voor een Nederlands kerkgebouw.

Op de zogenaamde hucht van Puiflijk waren veel achterhuizen van kleine gemengde boerderijtjes ingericht voor stalling van kleine hoeveelheden vee. In de zomerperiode werden op deze gemengde bedrijven tabaksbladen van geoogste tabak gedroogd. De tabaksteelt was van 1800 tot 1955 een belangrijke bron van inkomsten in het dorp Puiflijk van de kleine boeren met een beperkte hoeveelheid grond. De zavelgronden van het zg Pleistocheen waren met de eeuwen lange bemesting uitermate geschikt voor de teelt van tabak als handelsgewas. Het handelsgewas doorbrak de eigen kringloop van producten van, voor en door de dorpsgemeenschap. De tabaksteelt heeft in de Tweede Wereldoorlog nog een opleving gekend en is tot 1955 nog van betekenis geweest. Hierna was het voorbij, de importen uit andere werelddelen kon de zg inlandse teelt niet aan.

In het dorp Puiflijk is nog een laatste stuk kerkenpad aanwezig, gelegen tussen Houtsestraat en Kerkstraat. De oorsprong van deze voetpaden, ook geschikt voor kruiwagen en kleine handkar, was de bereikbaarheid van vele tuinbouwachtige relatief kleine percelen. Hier werd veelal tabak en groente verbouwd voor eigen gebruik. De meeste van deze percelen werden handmatig bewerkt en aan en afvoer van zaken ging met kruiwagen door de paden die als ontsluiting diende voor de percelen. Bij de teelt van de tabaksakkers werd het perceel in de bonenheggen gezet ter bescherming van de tabaksteelt tegen wind en mogelijk vandalisme.